Έχω γυρίσει στην πόλη μου μετά από τόσες μέρες. Περίμενα τον γυρισμό μου θριαμβευτικό, το δρόμο στρωμένο με δάφνες και κόσμο να με περιμένει. Ήθελα πολύ να γιορτάσω το κλείσιμο αυτού του άσχημου κύκλου της ζωής μου. Ήθελα πολύ να βγω με τις φίλες μου που μου συμπαραστάθηκαν τόσο καιρό. Κατάλαβα ότι τα θέλω μου απέχουν από την πραγματικότητα. Τη Δευτέρα που έφτασα λόγω «κολλημάτων» δεν ήταν καμία εκεί για να μου σφίξει το χέρι. Ούτε και τις επόμενες μέρες ήταν ούτε και τώρα. Απογοητεύτηκα σαν μικρό παιδί, το ομολογώ. Σαν ένα παιδί που πήρε άριστα στον έλεγχο με τη λήξη της σχολικής χρονιάς αλλά οι φίλοι του δεν εμφανίστηκαν ποτέ για τα συχαρίκια. Το παιδί έμεινε να παίζει μόνο του στην αυλή.
Ναι, ένοιωσα μόνη γιατί αν το θες τελικά δεν αποφεύγεις να σκεφτείς ότι το ενδιαφέρον των γονιών το έχεις δεδομένο και στην ηλικία που είσαι ζητάς το ενδιαφέρον από τους συνομίλικούς σου. Ναι, για μένα ήταν κάτι φοβερό, έκοψα ένα νήμα ταλαιπωρίας που με βασάνιζε 6 μήνες. Σταμάτησε επιτέλους αυτό το πήγαινελα στην Αθήνα, οι σωματικές αλλαγές και τα νεύρα. Είχα επιστρέψει στο σπίτι μου νικήτρια, υγιής και δυνατή στην ψυχή, ξανά. Τι γίνεται όμως όταν αυτά δεν μπορείς να τα μοιραστείς με αυτούς που θες; Τότε επαναπροσδιορίζεις τις σχέσεις, τις σκέψεις και τα συναισθήματα…
Αποφάσισα τελικά να μη γιορτάσω τίποτα και με κανέναν. Βλέπω τον εαυτό μου σαν lonely rider: όπως βγήκα από την κλινική μόνη μετά την τελευταία ακτινοθεραπεία, και είπα στον εαυτό μου ότι από τη χαρά μου μπορεί να μη προλάβω να περάσω την πόρτα, έτσι μόνη συνεχίζω να περιπλανιέμαι και εδώ. Σκέφτομαι, μιλώ με τον εαυτό μου, γράφω, σβήνω και προσπαθώ να τοποθετηθώ σε μια νέα πραγματικότητα. Η ψυχολογία μου είναι φλατ. Μια γραμμή σαν καρδιογράφημα νεκρού. Κανείς δεν θα καταλάβει ποτέ τι πέρασα. Ούτε οι γονείς, ούτε οι συγγενείς, ούτε οι φίλοι. Ίσως μόνο τα άτομα που έχουν περάσει τα ίδια, μόνο εκείνοι. Όμως εγώ αισθάνομαι δυνατή βγαίνοντας από όλο αυτό. Κατέκτησα μια κορυφή. Αυτές όμως τις μέρες έχει πολύ μοναξιά στην κορυφή και δεν ξέρω μήπως τελικά μου αρέσει όσο τη συνηθίζω…
Καλό βράδυ.
ΥΓ Τη φωτό την έβγαλα εγώ. Η σιλουέτα μου καθρεφτίζεται σε ένα τζάμι πριν τελειώσω τις χμθ μου τον Μάρτιο.
Ναι, ένοιωσα μόνη γιατί αν το θες τελικά δεν αποφεύγεις να σκεφτείς ότι το ενδιαφέρον των γονιών το έχεις δεδομένο και στην ηλικία που είσαι ζητάς το ενδιαφέρον από τους συνομίλικούς σου. Ναι, για μένα ήταν κάτι φοβερό, έκοψα ένα νήμα ταλαιπωρίας που με βασάνιζε 6 μήνες. Σταμάτησε επιτέλους αυτό το πήγαινελα στην Αθήνα, οι σωματικές αλλαγές και τα νεύρα. Είχα επιστρέψει στο σπίτι μου νικήτρια, υγιής και δυνατή στην ψυχή, ξανά. Τι γίνεται όμως όταν αυτά δεν μπορείς να τα μοιραστείς με αυτούς που θες; Τότε επαναπροσδιορίζεις τις σχέσεις, τις σκέψεις και τα συναισθήματα…
Αποφάσισα τελικά να μη γιορτάσω τίποτα και με κανέναν. Βλέπω τον εαυτό μου σαν lonely rider: όπως βγήκα από την κλινική μόνη μετά την τελευταία ακτινοθεραπεία, και είπα στον εαυτό μου ότι από τη χαρά μου μπορεί να μη προλάβω να περάσω την πόρτα, έτσι μόνη συνεχίζω να περιπλανιέμαι και εδώ. Σκέφτομαι, μιλώ με τον εαυτό μου, γράφω, σβήνω και προσπαθώ να τοποθετηθώ σε μια νέα πραγματικότητα. Η ψυχολογία μου είναι φλατ. Μια γραμμή σαν καρδιογράφημα νεκρού. Κανείς δεν θα καταλάβει ποτέ τι πέρασα. Ούτε οι γονείς, ούτε οι συγγενείς, ούτε οι φίλοι. Ίσως μόνο τα άτομα που έχουν περάσει τα ίδια, μόνο εκείνοι. Όμως εγώ αισθάνομαι δυνατή βγαίνοντας από όλο αυτό. Κατέκτησα μια κορυφή. Αυτές όμως τις μέρες έχει πολύ μοναξιά στην κορυφή και δεν ξέρω μήπως τελικά μου αρέσει όσο τη συνηθίζω…
Καλό βράδυ.
ΥΓ Τη φωτό την έβγαλα εγώ. Η σιλουέτα μου καθρεφτίζεται σε ένα τζάμι πριν τελειώσω τις χμθ μου τον Μάρτιο.
12 σχόλια:
Μη μου στενοχωριέσαι, μπήκα τυχαία και θέλω να σε διαβεβαιώσω ότι δεν είσαι μόνη σου.
Είμαι καθηγητής αλλά αυτό δεν παίζει κανένα ρόλο. Ρόλο παίζει ότι δεν σε παράτησαν επειδή τους έκανες κάτι, απλώς αισθάνονται αμηχανία.
Πέρασες δύσκολα, απ' ότι διαβάζω, αλλά τώρα είσαι πάλι στα πόδια σου κι ανεβαίνεις. Αν πιάσεις πάτο μόνο προς τα πάνω μπορείς να 'πας.
Μη μου στενοχωριέσαι. Μάθε ότι ο πόνος είναι διδακτικός κι έμαθες ένα σωρό πράγματα.
Και θα μάθεις κι άλλα.
Νά 'σαι πάντα καλά να παλεύεις, τι άλλο είναι η ζωή;
για spyros vlahos
Έλα ντε!Τελικά τι άλλο είναι η ζωή. Το άλλο απο μια συνεχή πάλη. Αξίζει όμως τη θυσία,αξίζει να μάχεσαι και να προχωράς :-) Θέλω όμως πολλά κουράγια και δύναμη!
Καλό βράδυ!
πεντακόσια άτομα να ήταν δίπλα σου εκείνη τη μέρα, το βουνό μόνη σου το ανέβηκες. και έτσι είναι. μόνη σου πέρασες τις χημειοθεραπείες, κανείς άλλος δεν είχε τις ναυτίες, τους εμέτους και τη μεταλλική γεύση στο στόμα, κανείς δεν τριπιόταν πέντε φορές μέχρι να μπει το καθετηράκι...
και τόσα άλλα.
μόνη ανέβηκες το βουνό, μόνη κατέκτησες την κορυφή.
το αν θα αφήσεις άλλους να μοιραστούν τη χαρά σου είναι τελείως διαφορετικό θέμα.
για μας εδώ στο μπλογκοχωριό, είσαι ένας νέος χίλαρυ!
και οι κορυφές είναι πάντα μοναχικές...
φιλιά κούκλα και τράβα μια βόλτα στην παραλία να πιείς ένα ποτό και για μας που στα μέρη σου έχουμε να έρθουμε πέντε χρόνια!
για ria
Αχ,έτσι είναι φίλη μου!Όπως ακριβώς τα λες..και εγώ ίσως ήρθε η ώρα να κάνω μια νέα αρχή. δεν ξέρω προς τα που και με ποιούς αλλά where there is a will,there is a way!
Γεια σου....Διάβασα το post σου κ με άγγιξε τόσο πολύ...Ηλικρινά ξέρω πως είναι να νιώθεις μόνη...Να κοιτάς πάντα μπροστά κ να χέρεσε την κάθε μέρα ακόμα κ αν είναι μια μοναχική μέρα, θα έχει μεγάλη αξία γιατι θα είσαι καλά στην ζωή στην υγεία....Είναι το καλήτερο δώρο να ήμαστε καλά στην υγεία μας...Να εισαι πάντα δυνατή......
Eισαι μια μεγάλη νικήτρια sweety!! Δεν χωράει τώρα καμία μελαγχολία, είσαι πιο άξια απο τον καθένα μας, μόνο χαρά και ΠΟΛΛΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ απο εδώ και περα.. Σκεψου τι περασες, αναλογησου ποσοι λιγοι θα εδειχναν τη δικη σου τολμη και ψυχικη δυναμη! Θυμησου τοσο καιρο, που με τις σκεψεις που μας εγραφες,.... μας εδινες εμας...κουραγιο!! :)))
Πιάσε τη καθε στιγμη και ρουφα την...... Περα απο λογια, περα απο απογοητευσεις.. lonely rider θα ειναι οποιος σε χασει απο τη ζωη του..
Και εσυ θα ορισεις απο εδω και περα ποιοι θα μεινουν διπλα σου! Ολο αυτο που περασες ηταν τεστ σε πολλους τομεις..
Να μου εισαι καλα! Και περιμενω στην επομενη αναρτηση πολλα χαμογελα, μια αλλη διαθεση, φωτο απο εκδρομουλα.. και φυσηηηηηη που εμεις τη στερουμαστε εδω :))
καλο βραδυ :)
Έχοντας ήδη χρειαστεί να παλέψεις τόσο σκληρά για να επιβιώσεις, είναι ίσως πιο ανώδυνο να διαπιστώνεις ότι στην ουσία όλοι είμαστε μοναχικοί μέσα μας. Η ομορφιά του όλου θέματος, είναι ότι παλεύουμε να ζήσουμε στην αγέλη, από φόβο ίσως, ποιός ξέρει...
Πέρασες τα δύσκολα. Μην φοβάσαι τίποτα. Οι άνθρωποι χρειάζονται ίσως χρόνο και εσύ τώρα μπορείς να διαχειριστείς τον δικό σου κατά βούληση.
Έχεις χρόνο, αυτό δεν είναι το πιο σημαντικό;
Αύριο, θα βρεις νέους φίλους, νέες αγάπες, νέα ενδιαφέροντα.
Υπάρχει αύριο, αυτό δεν είναι το πιο σημαντικό;
Να εισαι καλα κοριτσακι μου.Κατα τυχη επεσα στην σελιδα σου.Συγκινηθηκα με αυτα που περασες και σε καταλαβαινω απολυτα γιατι περναω ακριβως τα ιδια.Και ξερεις κατεληξα στο συμπερασμα οτι το μονο στηριγμα μας ειναι ο ιδιος ο εαυτος μας.Το ξερεις πολυ καλα οτι η ψυχολογια παιζει τον πρωτο και τον τελευταιο ρολο σε αυτη την ιστορια.Μην αφηνεις τον εαυτο σου να μπει στην διαδικασια να σκεφτει ποιος σε σκεφτεται και ποιος οχι.Καλυτερα να αναλογιστεις τι εχεις καταφερει εως τωρα,πραγμα το οποιο οποιος δεν το εχει περασει δεν μπορει να το καταλαβει.Και το κυριοτερο- μην τους αφηνεις να σε λυπουνται.Τετοιους φιλους κανεις δεν χρειαζεται,πιστεψε με.
Εμενα αυτα που διαβαζω δεν μου φαινονται υγειη!! ΞΕΚΟΛΑ ΚΟΥΚΛΑ!!!
Αλλαξε θεμα!! Προσπαθησε να αφησεις πισω σου και πνευματικα αυτο που αφησες σωματικα!! Οσο το εχεις στο μυαλο σου δεν θα διαφερεις και πολυ με την κατασταση που βρισκοσουν πριν μερικους μηνες!!
και κατι αλλο
Στην φωτο μοιαζει σαν να φορας στολη της αντιτρομοκρατικης η κατι τετοιο!!
θυμηθηκα τον Ρακιτζη!! ΧΑΧΑΧΑΧΑ
πλακιτσα! καλα να περνας και ψηλα το κεφαλι καλε!!
δεν είσαι μόνη σου γλυκιέ μου δεκέμβρη. είναι όλοι γύρω σου και εμείς κοντά σου σε ότι και αν χρειαστείς. σκέφτηκες πως ίσως να είχαν στρέψει όλοι το βλέμα τους προς τα εσένα και τώρα που ξέρουν πως τα κατάφερες επιστρέφουν στη ζωή τους και προσπαθούν να καλύψουν κάποια κενά. είσαι νικήτρια και τους έκανες ευτυχισμένος αστους να χαρούν λίγο κι αυτοί.
Εμενα μου αρεσες παντως στη φωτο..
Ασχετο.. Ελπιζω να τραβας φωτο για το επομενο ποστ :)) Πες μας πως εισαι !! Φιλιά!
για wolfgirl
υγεία κορίτσι μου!Υγεία πάνω απο όλα :-) όλα τα άλλα φτιάχνονται!
για roadartist
Σ'ευχαριστώ φίλη μου για τα όμορφά σου λόγια. Απο δω και πέρα θα προσπαθώ να κοιτάζω μπροστά!Και να ελπίζω με χαμόγελο και αισιοδοξία!
για Juanita La Quejica
έχεις δίκιο.Υπάρχει αύριο για μένα. Το αύριο βέβαια κανένας μας δεν το έχει σίγουρο, μόνο το ονειρεύεται και το σχεδιάζει!Αυτό συμβαίνει για όλους μας, και εγώ έγινα ξανά όπως όλοι σας. Ελπίζω απο την ίδια θέση που ελπίζει τόσος κόσμος σε τούτη εδώ τη γη!
για spirit
έχεις δίκιο σε όλα. Τι να σου κάνουν και οι φίλοι; Όσο μπορούν σε στηρίζουν, μήπως ξέρουν τι πέρασες ή τι περνάς; Κανείς "απ'έξω" δε γνωρίζει. Ίσως θέλει και να βοηθήσει αλλά δεν ξέρει τον τρόπο...
για εξύμνος
Χαχα!Τον Ρακιτζή!Μ'άρεσε αυτό!Έχεις δίκιο, πρέπει να ξεκολλήσω και να τα αφήσω πίσω μου,μόνο έτσι θα προχωρήσω ;-) Να σαι καλά!Πάντα υγιής!
για πράσινη κλωστή δεμένη
Δεν έχεις άδικο. Οι φίλες μου ιδίως κάπως έτσι μάλλον νιώθουν. Πήραν μια ανάσα μεγάλη τώρα που είδαν ότι είμαι καλά. Το μέλλον θα δείξει!
για roadartist
Ωστε και με χμθ γράφω καλά στην κάμερα ε?Χεχε,το χόμπυ μου=τις φωτο τις είχα σταματήσει γιατί πολύ απλά στις φωτογραφίες δεν έμοιαζα πια εγώ κατα τη διάρκεια της χμθ αλλά τώρα που ανακάμπτω θα αρχίσω πάλι να βγάζω!Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου