Άλλες τρεις!

Αυτό ήταν! Έμειναν άλλες 3 ακτινοθεραπείες από τις 27 που είχα αρχικά! Μα που πήγαν τόσες μέρες, μα πως πέρασε ο καιρός; Έτσι είναι, ότι αρχίζει τελειώνει και εγώ δεν έχω λίγο καιρό που πηγαινοέρχομαι. Πρωτοήρθα στην Αθήνα 27 Νοέμβρη του 2007 και πια έχουμε Ιούνιο. Σε λίγο κλείνω 7 μήνες σε κλινικές και πήγαινε-ελα. Όταν ξεκίνησε η όλη ιστορία μου φαινόταν απίστευτο ότι κάποια στιγμή θα ρθει το καλοκαίρι και όμως ήρθε. Τη Δευτέρα 9/6 κλείνει ο κύκλος θεραπειών μου και ανεβαίνω σπίτι μου. Από τις 3/12/2007 που χειρουργήθηκα τελείωσα πια με τις 8 χημειοθεραπείες και σε λίγο με τις 27 ακτινοθεραπείες. Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν βεβαίως οι χημειοθεραπείες αλλά θέλω να λέω στον εαυτό μου περασμένα ξεχασμένα.
Έχω καιρό να γράψω και αυτό γιατί η Αθήνα είναι ξελογιάστρα ;-). Ξέρω πως γκρίνιαζα από αυτό εδώ το blog για το πώς θα περάσει ο καιρός στην πρωτεύουσα αλλά η διαμονή μου εδώ ήταν μια χαρά. Πέρασα πολύ ωραία, ξεχύθηκα στους δρόμους, γνώρισα γειτονιές και περιοχές. Βρέθηκα με κάποιους από εσάς. Έδιωξα από πάνω μου το χειμώνα και φόρεσα ρούχα καλοκαιρινά, χρώματα χαρούμενα.
Βλέπω τον εαυτό μου να ανακάμπτει μέρα με τη μέρα. Είμαι κάθε μέρα και καλύτερα. Πύκνωσε το φρύδι μου, σκάνε σιγά σιγά τα ματόκλαδα και το μαλλί…το μαλλί έχει πολύ πλάκα! Βγαίνει και αυτό με τη σειρά του και κάθε πρωί είναι λες και το προηγούμενο βράδυ ήμουν με το δάχτυλο στην πρίζα! Δύο νύχια ποδιού πέσανε και τώρα περιμένω και άλλα δύο. Ευτυχώς από κάτω βγαίνουν άλλα, καινούρια. Έβαλα βέβαια και 6 κιλά από τη μέρα του χειρουργείου και είμαι πλέον 60 αντί για 54 που ήμουν. Με κουράζουν ώρες ώρες αυτές οι σωματικές αλλαγές αλλά λέω μπροστά στην υγεία μου όλα αυτά δεν είναι τίποτα…!

Υ.Γ: Το καραβάκι το βρήκα στην κλινική, είναι μικροσκοπικό. Κάποιος το έφτιαξε και το άφησε σε μια ακρούλα.Έπεσε το μάτι μου τυχαία και το πήρα μαζί μου, σουβενίρ του χειμώνα και προάγγελο καλοκαιριού