Ξημερώνει πάλι!

Γύρισα σπίτι μου χθες μετά τα μεσάνυχτα! Έκανα μπάνιο για να ξεπλύνω το νοσοκομείο από πάνω μου! Ήρθα με μεγάλη χαρά! ΑΛΛΑ...

Βρήκα μια περίεργη κατάσταση στο σπίτι… ο παππούς μου είναι στην εντατική με βαρύ έμφραγμα!
Λυπήθηκα τη μάνα μου που περίμενε την τελευταία χμθ μου για να το γιορτάσουμε. Είχα κατέβει για την τελευταία με τον πατέρα μου και η μάνα μου ήρθε με ανθοδέσμη στο σταθμό αγκαλιάζοντάς με και λέγοντας «σιδερένια παιδί μου». Για σήμερα ήθελε να το γιορτάσουμε με φαί έξω, όμως η κατάσταση του παππού μου και πατέρα της δεν μας το επιτρέπει και είναι λογικό. Λυπήθηκα για το timing που πιο χάλια δεν μπορούσε να ρθει. Δεν μπορέσαμε να χαρούμε όπως θέλαμε αυτή την απελευθέρωση από τα φάρμακα και περιμέναμε αυτή τη στιγμή απο τον Δεκέμβρη!
Λένε ότι ενός κακού μύρια έπονται… να το πιστέψω; Πολλά παιχνίδια πάντως σκαρώνει η μοίρα. Είμαι λοιπόν επιφυλακτική για τα επόμενα 24ωρα και σίγουρα υποτονική. Ο παππούς μου βέβαια έκανε τον κύκλο του, είναι 86 (μακάρι όλοι μας να φτάσουμε τα χρόνια του) όμως, κάθε απώλεια παίρνει από γύρω μας κομμάτι της ισορροπίας και οι σχέσεις επαναπροσδιορίζονται.

Ο παππούς μου δεν ήξερε τίποτα για το θέμα της υγείας μου, δεν ήθελα να τον στεναχωρήσω. Τελευταία μέρα πριν το ταξίδι μου για Αθήνα ήταν κάπως κρυωμένος και εγώ έστεκα στην πόρτα του δωματίου γιατί φοβόμουν μην κολλήσω και πάει πίσω η χμθ μου. Που να το ξερε ο παππούς; Έκανε μάλιστα παράπονα στον αδερφό μου «Από μακριά μου μιλούσε». Α ρε παππού, καλύτερα που σε στεναχώρησα έτσι παρά να ήξερες ότι η εγγονή σου πάλευε με ένα θεριό τόσους μήνες. Εσύ μας έλεγες πάντα ιστορίες από την κατοχή, τον πόλεμο, για τη φυλακή που έκανες για τη φτώχεια και την πείνα. Που να ξερες ότι και εγώ είχα να διηγηθώ μια ιστορία που με φόβισε, όμοια με εκείνη τη δική σου, τότε στο εκτελεστικό απόσπασμα. Ήσουν τυχερός και στα 3 άτομα που αποφάσισαν να εξαιρέσουν την ώρα που σας σημάδευαν ήσουν μέσα. Μακάρι και εγώ, αν και σημαδεμένη για πάντα απο την περιπέτειά μου, να εξαιρεθώ και να ζήσω παρόλες τις ουλές μου, πολλά, πάρα πολλά χρόνια, όσα και τα δικά σου!